zwembad helios / piscine helios

Gezocht : enkele moedige zwemmers om het zwembad voor het seizoen 2014 te openen (watertemperatuur 18°C).

On cherche : quelques nageurs courageux pour ouvrir la piscine pour la saison 2014 (température de l'eau 18°C).

Werkweekends voorjaar 2014

Op 15 & 16 maart en 26 & 27 april hebben we op helios onze eerste werkweekends gehouden. Dankzij het uitzonderlijk mooie en zachte weer sinds begin maart werd er ook al voor het eerste werkweekend een heel pak werk verzet. Heel wat bezoekersterreintjes en ook de omgeving van het clubhouse werden al opgeruimd. Aan dorre bladeren echter nooit enig gebrek op helios, en het eerste werkweekend werd dan ook ongeveer helemaal besteed aan het bijeenvegen, verzamelen en wegvoeren hiervan. Er werd ook gestart met de voorbereidende werken aan het ‘oude’ sanitair, om waterinsijpeling in de muur achter de douches te vermijden werd de buitenmuur met een waterwerend product behandeld.

Het tweede werkweekend was opnieuw zacht en gelukkig ook droog, zodat er opnieuw heel wat werk verzet werd op het terrein. Tijdens het weekend hebben we een krachtige hakselaar gehuurd, die heeft het hele weekend onafgebroken gedraaid, waardoor we alle snoeihout op het terrein en de parking hebben kunnen verwerken. Jef heeft op de parking vlakbij de ingang van het terrein een nieuwe betonplaat aangelegd, hierop zullen de vier afvalcontainers geplaatst worden. Er werd ook verder gewerkt aan het ‘oude’ sanitair, alle tegels en het pleisterwerk achter de douches werden verwijderd. Deze muur kan nu verder opdrogen, om later verder afgewerkt te worden zodat twee nieuwe douches geïnstalleerd kunnen worden. Een grote afvalcontainer werd op het terrein geplaatst, het rommelhok werd gedeeltelijk leeggemaakt en de polytent verder opgeruimd. De terrastafels en stoelen werden afgewassen en samen met de parasols op het terras voor het clubhuis geïnstalleerd, zodat we intussen helemaal klaarstaan voor een nieuw en succesvol seizoen.

Onze keukenploegen hebben ons tijdens beide weekends ook weer flink verwend. Marylène en haar kookploeg hebben ons in maart getrakteerd op een heerlijk bretoens stoofpotje met kip en een gebraden appel als dessert. Luc, met hulp van Michèle, zorgde in april voor een lekker pastabuffet een een dessertje met aardbei en ijs.

Een ‘dikke merçi’ aan allen die zich tijdens beide weekends volop ingezet hebben.

Mark

Moestuin / Potager

Een droom is werkelijkheid geworden.

In heb altijd in Brussel gewoond, en sinds vele jaren droom ik van een moestuin. Na een ongelukkige poging, dacht ik eraan om er eventueel een in Meerbeek aan te leggen. Dit idee is gegroeid want ook andere Brusselaars die geen direct contact hadden met de grond, hebben het concept gesteund.

Een toelating, een plaats: een grote, vrije weide, en drie koppels die vastbesloten waren om de grond te bewerken. En niet zomaar, want elke perceeltje werd afgemeten et de wegen opgekuist.

Het was duidelijk dat deze aarde, vol met steentjes en vrij vochtig, bemest moest worden. Het toeval wil dat er tegelijkertijd aan gedacht werd om het huishoudelijk groenafval te composteren. De afvalcontainer (*) aan de ingang van het terrein was in het hoogseizoen altijd overvol en onwelriekend. Composteren bood dus een oplossing: een derde minder aan afval, en meteen ook welkome meststof voor onze plotjes.

We hebben uiteraard een beetje aangemodderd en naar de raad van velen te luisteren, de plantjes gezocht. Om te rusten een kleine ruimte aan de voet van de ‘vruchtbaarheidstotem’ voorzien, een idee van onze voorzitter die van symbolen houdt.

We hebben moeten kampen tegen horden naaktslakken en onze aanplantingen werden verslonden door konijnen. Nu planten we aardappelen, eten we courgettes en pompoenen in het seizoen, oogsten we aardbeien en bonen… alles gaat fijn. Dit succes heeft anderen verleid zijn tot het avontuur, want dit jaar zijn er vier nieuwe koppels die met ons meedoen.

Welkom en veel geluk aan al de nieuwe boeren, Martin en Riet, Patje en Jerry, Jacqueline en Ive, en Martine.

We zullen onze aardappeltjes uitwisselen… die van Meerbeek.

(*) Sinds we overgegaan zijn tot het selecteren van het afval, werd de grote container vervangen door vier aparte containers, één voor glas en PMD, twee voor restafval.

Brigitte

Un rêve se réalise

J’habite Bruxelles depuis toujours et voilà des années que je rêve d’un potager. Après une tentative malheureuse, j’ai pensé à la possibilité d’en faire un à Meerbeek. L’idée a fait son chemin, car d’autres bruxellois, en manque de contact direct avec la terre, s’y sont associés.

Une autorisation,  un lieu : la grande prairie libre de toute occupation, et nous voilà a trois couples décidés à retourner la terre; pas n’importe comment, chaque parcelle a été mesurée et les chemins aménagés.

Pas de doutes, il fallait engraisser cette terre, pleine de cailloux et fort humide. Heureusement, dans la foulée on avait pensé à composter les déchets ménagers. Depuis toujours, le container poubelle * à l’entrée du terrain était, en saison, débordant et malodorant. Composter était une solution : un tiers de déchets en moins et un engrais précieux pour enrichir notre petit lopin.

Bien sûr on a pataugé un peu, écouté de nombreux conseils, reçu des plants, aménagé un petit espace repos au pied du “totem de la fertilité” une idée de notre président qui aime les symboles.

On s’est battus contre des hordes de limaces, on s’est fait dévorer nos plantations par les lapins et depuis on plante des pommes de terre, on mange des courgettes et des potirons en saison, on récolte des fraises et des haricots.... que du bonheur. Au point que d’autres ont été tentés par l’aventure, car cette année quatre nouveaux couples sont venus se joindre à nous.

Bienvenue et bonne chance à tous les nouveaux agriculteurs, Martin et Riet, Patje et Jerry, Jaqueline et Ive et Martine

On s’échangera nos patates.... de Meerbeek.

* depuis on a adopté le tri des déchets, le container est remplacé par une petite bulle à verre, un bac ‘PMD’ et deux pour les poubelles.

Brigitte

woordje van de voorzitter , mot du président

Hoge bomen vangen veel wind

Jacqueline heeft me op een dag gezegd dat het feit van voorzitter te zijn in onze gemeenschap, in ons woud, net zoveel betekent als de top zijn van de hoogste boom, diegene die alle wind opvangt.

In de wind staan, dat is een plezier zolang er geen storm of windhoos is. Gans bovenaan staan, laat toe om de horizon te onderzoeken, zien of alles rustig en zonder gevaren is, en de donkere wolken zien aankomen die soms een storm aankondigen.

Zonder in de karikaturen te vervallen, toch is het zo dat onze verre voorouders zich in de hoogste takken van de bomen verschuilden, weg van de gevaren en zekere roofdieren. Maar enkele honderdduizenden jaren later verkiest men in onze beschaving om de voeten goed op de grond te hebben. Wat een formidabel avontuur, de geschiedenis van onze mensheid, altijd op zoek naar vooruitgang en nieuwe technologieën. Er is geen limiet. Alles is mogelijk, en we gaan nog voor verrassingen staan in de toekomst.

Wat ons betreft, de weinige onverzettelijke naturisten, wij houden ervan om vredig in ons woud te leven, genietend van de eenvoudige momenten die de natuur ons biedt op het ritme van de seizoensgebonden veranderingen. Wat we het meest appreciëren blijft de herbronning: de lente, dan de zomer met de warmte van de zonnestralen die ons de vitaminen biedt die we anders missen.

Dit jaar vieren we de 45^ste verjaardag van Helios, en het is goed eraan te herinneren dat in 1969, de voorlopers bij de eersten waren om gestalte te geven aan de opkomende stroming in een tijdperk van vrijheid van naturisme en ontluiking die de maatschappij ons bood na eeuwen van puritanisme.

Herinner je “Les Gendarmes à Saint-Tropez” waarin enkele naturisten de wacht hielden in de bomen om hun gelijken te verdedigen tegen elk gevaar van buitenuit.

Wij hebben het geluk van François en Mariette in onze gemeenschap te hebben; zij behoren tot de stichters van onze club. François heeft zojuist zijn 80^ste verjaardag gevierd, in alle lichtheid, alsof de tijd geen vat op hem had. Zijn heldere en doordringende blik doet me begrijpen dat samen iets opbouwen niet altijd van een leien dakje verliep. Ondanks de belangrijkste obstakels, moet het respect voor de andere bewaard blijven, elkeen met zijn eigen karakter, persoonlijkheid en waarheid.

Dit alles om te zeggen dat ik me niet zo eenzaam voel boven in de bomen. Vandaag voel ik als voorzitter alle steun van de ouderen, minder ouderen en nieuwe leden die zo’n positieve energie overdragen dat het mogelijk is dat ons woud nog 45 jaren of meer zal kunnen leven.

Marc

Etre dans le vent

Jacqueline m’a dit un jour qu’ être président dans notre communauté, au sein de notre bois,  c’est  être au sommet de l’arbre le plus haut et  recevoir tout le vent.

Ëtre dans le vent; quel bonheur tant que ce n’est pas une tornade ou un tourbillon. Etre là-haut c’est pouvoir scruter l’horizon, voir si tout paraît serein et sans danger et observer les nuages sombres qui annoncent quelquefois la tempête.

Sans tomber dans la caricature, nos lointains ascendants se réfugiaient aussi dans les branches des arbres, très haut,  à l’abri des périls et de certains prédateurs. Mais quelques  centaines de milliers d’années plus tard notre civilisation a préféré avoir les pieds bien ancrés sur terre. Quelle formidable aventure, l’histoire de notre humanité  toujours à la quête d’évolution et de nouvelles technologies.  Il n’y a pas de limite. Tout est possible et le futur annonce encore bien de surprises.

Quant à nous,  les quelques irréductibles naturistes, nous aimons  vivre paisiblement dans notre bois,  jouissant des moments simples que nous offre la nature au rythme des variations saisonnières. Celles que nous apprécions  le plus  reste le renouveau : le printemps, puis l’été avec la chaleur des rayons du soleil qui nous procure les  vitamines dont nous manquons.

Cette année, nous fêtons les 45 ans d’Helios, et il est bon de se souvenir qu’en 1969, les précurseurs étaient parmis les premiers à dynamiser la vague naissante d’une ère de liberté  de naturisme et d’épanouissement que nous offrait la société après des siècles  de puritanisme.

Souvenez vous des “Gendarmes à St-Tropez” où certains naturistes  faisaient le guêt dans les arbres pour protéger leurs semblables de tout danger  venant de l’extérieur.

Nous avons la chance d’avoir dans  notre communauté François et Mariette qui sont parmis les  bâtisseurs de notre club. François vient de fêter ses 80 ans, tout en légèreté comme si le temps n’avait pas d’emprise sur lui. Son regard clair et perçant, me fait comprendre que bâtir et construire ensemble n’était pas toujours une tâche facile. Malgré  les obstacles le plus important  reste de conserver l’estime de l’autre,  chacun avec son caractère, sa personnalité et sa vérité.

Tout ça me fait dire que je ne me sens pas si seul au sommet et l’arbre. Aujourd’hui en tant que président  je ressens tout le soutien des  anciens, des moins anciens et des nouveaux membres qui donnent une telle énergie positive qu’il semble possible que notre bois continue à vivre encore 45 ans  et même plus.

Marc