Activiteitenkalender - Calendrier des activités

Eerste werkweekend Helios 2013 Premier weekend de travail

Traduction Française en bas



Guur. Geen ander woord voor. Oostenwind volgens Frank the Angry, ik gok op Noordelijk. Kraag omhoog bij het uitstappen aan de Helios-poort. En toch verheug ik me op deze dag, altijd spannend zo’n eerste werkweekend. Weerzien, weer samen werken, weer keuvelen en nieuwtjes ophalen op bekend terrein. De dappersten onder ons kampeerden al van vrijdag, Brigitte en Marc o.a., bij hen krijg ik een warme kop thee terwijl de percolator vrolijk pruttelt in de kantine. De werklijsten liggen klaar voor ’t geval iemand niet zou weten wat te doen. Gestaag sijpelt het werkvolk binnen met een eensluidend ‘Brrr…’. Het sneeuwt, we hebben het over de eeuwigdurende winter van 2013.
Een moedige geeft het sein, nog voor de klok tien uur aanwijst. Ieder trekt een jas aan, de muts diep over het hoofd, handschoenen om een hark te grijpen. Even lijkt het dat er geen zakken zijn om de bladeren in te vergaren, maar iemand weet raad.



We vegen, we harken, we scheppen, we rakelen, we babbelen, we zuchten, we lachen, strekken de rug, vegen de haren uit het gezicht, drinken nog een koffie en scheppen nieuwe moed. Uit de keuken waaien ons veelbelovende aroma’s tegemoet. Iedereen is in de weer, jong (8 j) en oud (…?). De tractor rijdt af en aan, iemand herstelt de banden van de kruiwagen, een ander fleurt de kantine Paas-gewijs op, er wordt geschoffeld op het dak, gehakseld naast het pad … we zijn een grote familie begaan met wat ons ’s zomers bindt: ons paradijsje.

Als klokslag 13u de bel gaat vult de kantine zich in een tel want deze veertig-koppige ploeg wil wel een kom verse soep en een stuk knappend Frans brood. De tafels zijn vol, lepels tikken tegen  het wit porselein, ruiten beslagen. Duizenden verhalen.



De ijver zet zich in de namiddag voort om dan van de apotheose te genieten: Italiaanse gehaktballen (si, si), patattenpuree en als dessert mascarpone! Voor we ons stortten op ons maal luidde Marc de bel om de keukenploeg van weleer te feliciteren met hun 26-jarige inzet, om de nieuwe keukenploeg te bedanken en ons allemaal en toen greep hij met zijn hand naar zijn borst en sprak dat wij de zon in zijn hart lieten schijnen.



Daar kan ik week van worden, se.




Piquant, pas d’autre mot. Un vent d’ouest selon Frank the Angry, je penche plutôt pour un vent du nord. Les cols sont relevés lorsqu’on descent pour ouvrir le portail. Malgré tout je me réjouis à l’idée de vivre les journées mouvementées de ce premier week-end de travail. Se revoir, à nouveau travailler ensemble, discuter, papoter, partager les dernières nouvelles.... Les plus courageux sont arrivés vendredi et le matin je suis accueillie avec une tasse de thé chaud, pendant que le café se prépare à la cantine. La liste des travaux est prête au cas où quelqu’un ne saurait pas quoi faire ! Les travailleurs entrent continuellement avec un “Brrr...” qui fait l’unanimité. Il neige, on parlera longtemps de cet hiver mémorable.

Un courageux donne le signal, avant même que l’horloge n’indique 10 h. Chacun enfile une veste, enfonce bien son bonnet sur les oreilles et met des gants pour attraper un rateau. Dans un premier temps il semble qu’il n’y ait pas de sacs pour rassembler les feuilles, mais c’est une fausse alerte, ils sont vite retrouvés.



On balaye, on ratisse, on rassemble puis on remplit les sacs, on papote, on soupire, on s’étire, on rit et on écarte les cheveux qui nous tombent dans les yeux, on va boire un café et on repart chargé d’une nouvelle énergie. Des arômes prometteurs émanent de la cuisine. Tout le monde est au travail du plus jeune au plus vieux . Le tracteur va et vient, quelqu’un répare le pneu plat d’une brouette, une autre égaie la cantine avec les décors de Pâques, la corniche du “Clubhouse” est nettoyée, les sentiers sont ratissés. Nous formons une grande famille rassemblée par ce qui nous uni l’été : notre havre de paix.



Lorsque l’horloge indique 13 h. la cantine se remplit d’un coup car cette équipe d’une quarantaine de personnes est toute prête à faire honneur au bol de potage frais et au pain français croustillant. Les tables sont pleines, les cuillères heurtent la vaisselle de porcelaine blanche, les vitres sont embuées. Des milliers d’histoires circulent.

L’après-midi se poursuit avec le même enthousiasme car l’on sait bien qu’au souper ce sera l’apothéose : des boulettes à la sauce tomate italiennne (si, si) , de la purée de pommes de terre et en dessert un Tiramisu. Avant d’entamer le repas, Marc a pris la parole pour remercier chaleureusement l’équipe de cuisine précédente qui s’est investie pendant 26 ans, la nouvelle équipe et nous tous, puis il a mis sa main contre sa poitrine pour dire qu’on faisait briller le soleil dans son coeur. J’en suis encore toute retournée, tiens !




Sauna Elzenhof-Helios

Een mens moet wat met zo’n winter. Wat doet een naturist met vriestemperaturen in België?

Daar is maar één oplossing voor: de sauna! En waarom niet met heel Helios, zal Karin gedacht hebben. Dus lanceerde ze een oproep die massaal werd beantwoord.

Van heinde en verre kwamen ze naar Elzenhof afgezakt – geen tien, geen twintig maar dertig man (en vrouw) - de een al wat vroeger dan de ander.

’t Was veel te leuk, om mekaar weer te zien. Om nieuwtjes op te halen, om te zweten, een slagje te slaan in het zwembad. Geen weer kon ons hinderen, het mocht vriezen, sneeuwen, hagelen of regenen dat ’t goot; het kon niet op tegen de warmte die Elzenhof ons bood.

Een speciale aromasessie voor Helios? Het kon. Met z’n allen in de sauna, neusgaten gesperd om de ons toegezwaaide aroma’s op te snuiven. Om dan met rood hoofd af te koelen op het kille gazon en wuiven naar de camera.


Foto op aanvraag van de aanwezigen - photo sur demande des participants


Le sauna La première édition de notre série Helios@... a eu lieu ce 17 mars. Plus de 30 membres d’Helios ont profité d’une journée au sauna d’Elzenhof. C’est une manière sympa de se rencontrer pour bavarder et on a pu « chaleureusement » parler naturime avec de nouvelles personnes. Une expérience à renouveler ! Bientôt Le tournoi de pétanque de la FBN aura lieu à Helios cette année. Ce sera une fête inoubliable ! Notez déjà notre journée porte ouvertes le 2 juin ; toutes les idées et conseils pour en faire un événement exceptionnel sont bienvenus.



Les bûcherons à Helios en de houthakker!

Leen qui fait fonction de secrétaire dans la toute jeune équipe du comité d’ Helios a plus d’un tour dans son sac. Non seulement elle nous a écrit un bel article dans le périodique du premier trimestre mais elle nous a mis en contact avec Luc et son équipe de bûcherons. Ils viendront bénévolement pour la troisième fois couper nos châtaigners morts depuis plusieurs années et qui présentaient un réel danger pour notre infrastructure.

Le choix des arbres et la manière de diriger leur chute est un travail délicat de spécialiste et nous avons affaire à de redoutables professionnels. C’est en toute confiance et à bonne distance qu’on a assisté à la chute vertigineuse de ces arbres. Le terrain d’Helios retrouve une nouvelle jeunesse et la lumière pourra pénétrer davantage dans notre petit bois.

Brigitte



Luc is een manusje-van-alles maar vooral natuurliefhebber: beheert een domein in de Ardennen, kapt bomen, werkt in een milieu-bedrijf en draait wel eens een everzwijn aan 't spit. Ik ken hem al lang - familiegewijs -en dan die bomen in Helios, die gingen wij toch aanpakken?
Een belletje, een bezoekje, een afspraak en klaar stond hij. Drie keer na één, vrijwillig die dode bomen aangepakt die de infrastructuur van het terrein in gevaar brachten.
De keuze van de bomen en de manier waarop hun definitieve val wordt georchestreerd is een delicate zaak van specialisten. In volle vertrouwen maar op veilige afstand hebben wij het rooien gevolgd. Het Heliosterrein ervaart een nieuwe jeugd waar het licht ons nu nog dieper mag raken.