Activiteitenkalender - Calendrier des activités

Feestweekend op Helios : Weekend de fête à Helios

Feestweekend op Helios

Het weekend van onze nationale feestdag was weer een drukke en gezellige bedoening op Helios. Zondagmiddag 20 juli heeft Luc met zijn kookploeg ons nog eens getrakteerd op heerlijke mosselen friet, er werd à volonté gesmuld van drie verschillende bereidingen.

Om zes uur was iedereen op het appel voor onze Helios groepsfoto, de foto is opnieuw heel erg geslaagd, en we hopen dit initiatief dan ook jaarlijks verder te zetten.

s’Avonds volop ambiance, Constantin heeft ons een fantastische karaoke avond bezorgd. Het clubhuis zat afgeladen vol, en heel wat –soms- onverwachtre duos hebben ons hun zangtalent gedemonstreerd.

Maandag 21 juli was de grote dag. Met een drink en een heerlijke brunch hebben we 45 jaar Helios gevierd. Bij deze gelegenheid werden François en Mariette (zie hulde hieronder), maar ook heel wat andere pioniers van Helios zoals Georges & Adeline, Maurice &Yvonne, Fons & Magda en 'tonton' Roger in de bloemetjes gezet. Na de mooie, grappige en vaak ook ontroerende speeches van Walter & Brigitte, Jozefien & Denise, hebben onze vier ‘gratiën’Jacqueline, Jozefien, Riet en Denise de festiviteiten afgesloten met een heerlijke ode aan Helios en zijn pioniers op de tonen van Raymond Van Het Groenewouds ‘liefde voor muziek’.

Dank aan iedereen die heeft meegewerkt om ons allen een onvergetelijk weekend te bezorgen.

Tekst : Mark ; Foto's Mark & Walter




Weekend de fête à Helios

Comme toujours, le weekend de notre fête nationale a été fort occupé, et plein d’ambiance. Le dimanche 20 juillet, Luc et son équipe de cuisine nous ont servi de délicieuses moules-frites,à volonté,  préparées de trois façons différentes.
La cloche de 6 heures a convoqué chacun pour  la photo de groupe d’Helios. Voilà un beau souvenir, très reussi. Nous espérons continuer cette initiative chaque année.

Lors de la soirée,  Constantin nous a offert un karaoke superbe dans une ambiance festive. Le clubhouse était plein. Nous avons pu entendre, entre autres, des duos - parfois surprenants -  nous faisant découvrir des  talents musicaux insoupçonnés.

Le lundi 21 juillet fut un  grand jour. L’anniversaire des 45 ans d’Helios nous a réunis pour un drink et un brunch superbe. A cette occasion,  un  hommage tout particulier  fut rendu  à François et Mariette, (voyez l’éloge ci-dessous) ainsi qu’à d’autres pionniers du club,   comme Georges & Adeline, Maurice & Yvonne, Fons & Magda et 'tonton' Roger.

Après les  discours pleins de sentiment et d’émotion, d’humour parfois, prononcés par  Walter & Brigitte ainsi que par Jozefien et Denise, nos quatre ‘Grâces’  - Jacqueline, Jozefien, Riet et Denise -  ont clôturé  les festivités par une superbe ode à Hélios et à ses pionniers, sur l’air de “ de liefde voor muziek” de Raymond Van Het Groenewoud.


Un grand merci à tous  ceux qui ont contribué à nous offrir  ce weekend inoubliable!

Texte : Mark; Photos : Mark & Walter; Traduction : Claire




Hulde aan François / Hommage à François

2014. François Borgers is 80. Wie is François Borgers? Hij is zoveel als de peetvader van  Helios Meerbeek. De vraag wat hij allemaal gedaan heeft voor Helios, zou men beter andersom stellen: wat heeft hij niet gedaan?

François had al eerder horen spreken over naturisme en er ook over gelezen, maar het was pas met een verlof naar Nice in 1962, waarbij hij het nabijgelegen Ile du Levant bezocht dat hij echt naturisme in de praktijk ervoer. Meteen was hij gemotiveerd om ook dichtbij huis aan naturisme te  kunnen doen. François werkte toen al voor Le Soir, en een collega bracht hem in contact met Athena Ossendrecht.. Hij werd meteen lid, en gedurende 6 jaar werd wekelijks over en weer gependeld vanuit het Brusselse naar Ossendrecht. Toendertijd werd door elk lid één uur per dag aanwezigheid op de camping gewerkt, het waren de pioniersdagen, en men kwam handen te kort om alles voor mekaar te krijgen.
Niet veel later werd een sauna geopend in Molenbeek. In feite was het een krotwoning die mocht worden gebruikt  van de gemeente. Veel Brusselaars kwamen er en waren geïnteresseerd. Vanuit deze interessesfeer is toen Helios, een afdeling van Athena opgericht, waarvan toen François secretaris was. Onder de prille leden ontstond het idee een terrein te verwerven rond het Brusselse.

Een gouden tip liep toen binnen over een terrein te Meerbeek, eigendom van prins de Merode, groot 5,5 hectare. Er waren toen een 25-tal iniatiefnemers en er was nood aan een reglement. Na tal van vergaderingen bleven er 17 gemotiveerden over. Het  terrein kostte flink wat Belgische franken, een niet onaardig bedragje in die dagen. Iedereen legde bij, maar toch kwam men niet toe.  Na contact met Robert Lambrechts zaliger verklaarde deze zich bereid een deel van de kosten op zich te nemen, en meteen werden de ideologische geschillen bij het bepalen van het reglement overbrugd: dat werd nu het reeds bestaande Athena reglement.

Eenmaal het terrein verworven, was het allereerste werk het trekken van de grenzen ervan, door middel van prikkeldraad. Ook een gedeeldelijke ontbossing was nodig. Het terrein was toen minder groot in de zin dat er een officïele wandelweg doorheen liep. Contact moest worden opgenomen met tal van ministeries en het  toenmalige Waters en Bossen om te bekomen dat deze weg, nu één van de "straten" van Helios, niet langer publiekelijk toegankelijk zou zijn. Ook moesten de autoriteiten er officieel van op de hoogte gebracht worden dat er naturisme plaatsvond op het terrein.
Helemaal in het begin werd met behulp van de takken van de gerooide bomen een omheiningsmuur binnen de grenzen van het terrein gebouwd, binnen dewelke het naturisme kon plaatsvinden. Het toilet was een gat in de grond met een hokje er bovenop gebouwd.

Op de plaats waar nu de barbecue staat, ging uiteindelijk op 21 juli 1969 François Borgers staan met een caravan.
Geen stromend water, geen electriciteit. Primitieve douche en veel dieren uit het bos op bezoek. Vossen, reeën, talrijke konijnen en eekhoorns. Met autobatterijen kon men toch wat electriciteit genereren. Een welwillende boer, vader van de huidige landbouwende buur, voorzag Helios van  een grote watercontainer, dat was de eerste opslag van water op het terrein.

De werken bleven elkaar opvolgen op het terrein dat in volle evolutie was, en de oorspronkelijke takkenmuur moest nu vervangen worden door een muur van planken, dit alles om het binnen de muren gepraktizeerde naturisme aan het zicht van de omgeving te onttrekken. Deze planken waren afkomstig van  Ossendrecht, die op haar beurt haar houten muur verving door eentje van beton.

Dan kwam de bouw van het eerste clubhuis, in feite een prefab klaslokaaltje ergens uit Butgenbach, dat geheel gedemonteerd en  in partjes afgeladen werd  te Meerbeek. In de stromende regen werd begonnen aan de montage, het was non stop werken in de modder tot het er stond, op de plaats waar nu de keuken zich bevindt. Daar werd toen bier en ijsroom verkocht.

En alweer diende zich een groot werk aan: de mogelijkheid om stromend water te hebben op het terrein middels een waterput met pomp. Daarvoor diende 60m diep geboord te worden.

Nog voor het zover was werd een groter clubhuis bij aangebouwd. Leuk om weten is dat het hout dat hiervoor werd gebruikt, in feite afkomstig was van de bekisting waarmee de Russische auto's van het merk Moskvitch Scaldia ons land werden binnengebracht.
En nu pas kon men beginnen aan het eerste deftige sanitair, zeg maar water closet oftewel wc waar men mee kon doortrekken. Het graven van de septische putten, het leggen van de betonvloeren, bij alles stak François meer dan één handje toe.
Pas daarna kwam vaste electriciteit voor iedereen op het terrein. Een gigantisch werk! En vooral, juist uit te voeren daar een mogelijke fout achteraf moeilijk opspoorbaar was. Afgesproken werd met Robert Lambrechts om eerst een goede studie te maken van de installatie te Ossendrecht, die min of meer identiek was. Maar door drukte en tijdsgebrek kwam daar niet veel van in huis en veel meer informatie dan 4 tellers en alles aankoppelen  was niet verkregen. Grote rollen draad, niemand was electricien. Pionierswerk waarbij de een de ander hielp en François chef de chantier was. Het aankoppelen van de draden nam François exclusief op zich, er was de verantwoordelijkheid voor de veiligheid . Vinçotte kwam en zag dat alles goed was.

En dan kwam er een wel heel zwaar karwei opdagen: een betonnen omheining plaatsen rondom het ganse terrein. Waarbij François geen meter durfde te wijken van de werken. Want er waren vele helpende handen, maar door gebrek aan ervaring ook vele linkerhanden. Gevaar op werkongevallen dreigde.

Tot hier een anekdotische lijst van werken en wetenswaardigheden, ik vergeet nog vele grote werken, waaronder de aanleg van het zwembad bv.

De mensen waren toen, voor het naturistische ideaal, bereid om ontzaglijk hard te werken, in hun vrije uren, bovenop hun officïele job, over de grens van vermoeidheid heen.
En dat is meteen de insteek van dit stukje: François belichaamde dat ideaal. Hij was ook ideologisch werfleider. Hij heeft dus niet  alleen met de handen hard gewerkt, heeft niet alleen dag en nacht supervisie gehouden, heeft niet alleen administratief zaken op orde gebracht, maar had een visie. En die visie mondde uit in het ontstaan van Helios, en een onwrikbaar geloof in het naturisme, toen en nu. Waarvoor hulde.

Let wel: geen sterke man zonder sterke vrouw, moest Marïette al die jaren haar man niet gesteund hebben en aangezet hebben om door te gaan met zijn missie, het zou niet gelopen zijn zoals het gelopen is. En ook de kinderen in het gezin Borgers hebben ruim hun steentje bijgedragen en in hun jeugd vaak geholpen met de talrijke werkzaamheden.
Dat François geen ongelijk heeft en het naturisme verre van dood is maar integendeel een boeiende toekomst voor zich heeft, bewijst een onlangs uitgevoerd onderzoek door een van onze leden: niet minder dan 350000 (!!)mensen in ons kleine Belgenlandje zijn aangesloten bij een of andere naturistische  organisatie.

Het management van Athena en de andere spelers op het veld staan aldus voor de uitdaging om de nu bestaande terreinen zo om te vormen dat ze tegemoet komen aan de noden en wensen van de hedendaagse naturist.

Tekst en foto's : Walter







2014. François Borgers a 80 ans. Qui est François Borgers ? On peut dire qu’il est le parrain d’Hélios Meerbeek. A la question de savoir ce qu’il a fait pour Hélios, il vaut mieux la poser autrement et se demander : que n’a-t-il pas fait ?
Bien qu’ayant entendu parler et avoir lu certains propos depuis un petit temps déjà, ce n’est vraiment que lors d’un voyage à Nice en 1962 et une visite à la très proche Ile du Levant, qu’il fait sa première expérience naturiste. L’effet est immédiat, il est motivé pour pratiquer le naturisme à proximité de son domicile. A cette époque François travaille déjà au journal « Le Soir » et c’est un collègue qui le met en rapport avec Athena Ossendrecht. Il se fait  membre et pendant 6 ans c’est la navette hebdomadaire entre Bruxelles et Ossendrecht. A cette époque, chaque membre présent sur le terrain effectue une heure de travail par jour pour aménager le camping. C’est le temps des pionniers, et les bras manquent parfois pour arriver à réaliser tous les projets.
Quelques temps après un sauna s’ouvre à Molenbeek. C’est en fait une petite maison, pour ne pas dire « un taudis » pour lequel la commune a donné son autorisation. De nombreux Bruxellois fréquentent le sauna et l’intérêt va grandissant. De cet intérêt est née Hélios, section d’Athena et François en est le secrétaire. C’est là que l’idée d’acquérir un terrain à proximité de Bruxelles fait son chemin dans l’esprit de certains membres.
C’est alors qu’une occasion en or se présente, il y a un terrain à vendre de 5,5 hectares, propriété du Prince de Mérode, dans le village de Meerbeek. 25 candidats-acquéreurs se présentent et très rapidement le besoin d’un règlement se fait sentir. Après de nombreuses réunions, il reste 17 candidats très motivés. Mais le terrain coûte cher, et malgré les efforts de chacun, on ne parvient pas à réunir la somme demandée. On prend alors contact avec Robert Lambrechts, qui se déclare prêt à prendre une partie des coûts à sa charge. Dès lors, les discussions idéologiques quant aux règles à observer se résolvent par l’adoption du règlement d’Athena qui a l’avantage lui de déjà exister.
Maintenant que le terrain est acheté, le premier travail est d’en délimiter le contour à l’aide d’un fil de fer barbelé et de le déboiser partiellement. A cette époque la superficie du terrain est moindre, il y a en effet un chemin officiel qui le traverse. De multiples contacts sont pris avec les différents ministères et « les eaux et forêts »  afin d’obtenir la fermeture au public de ce chemin, qui aujourd’hui est une des « allées » d’Hélios. Il faut également avertir les autorités que le but est d’en faire un terrain naturiste.
Tout au début, on dresse un mur avec les branches des arbres que l’on coupe afin de se  protéger la vue de l’extérieur et ainsi pouvoir pratiquer le naturisme. Les toilettes se résument à une petite cabane que l’on place au dessus d’un trou fait dans le sol. Et c’est à l’endroit où se trouve l’actuel barbecue, que le 21 juillet 1969, François installe sa caravane. Pas d’eau courante, pas d’électricité, une douche rudimentaire et de nombreux animaux en visite, renards, cerfs, des lapins et des écureuils en nombre ! L’électricité est obtenue à l’aide de batteries de voitures. Puis, un paysan bienveillant, père de l’actuel voisin de camping, dépose une grande citerne d’eau et voilà le premier approvisionnement concret sur le terrain.
 Les aménagements se suivent  et ne se ressemblent pas sur un terrain en pleine évolution. La clôture des branches est assez vite remplacée par un mur de planches afin toujours de favoriser la pratique de la nudité en étant protégés des regards extérieurs. Ces planches viennent du terrain d’Ossendrecht qui remplace sa clôture en bois par une clôture en béton.
 Vient maintenant le temps de la construction de premier « club-house », en fait une classe en préfab qu’on a démontée quelque part près de Butgenbach  et qui est déchargée pièce par pièce à Meerbeek. On commence le remontage sous une pluie battante, et on y travaille non-stop dans une mare de boue, jusqu’au moment où la « cabane » est terminée. On y vend maintenant des boissons et de la crème glacée.
Et voilà qu’arrive le prochain chantier : l’installation de l’eau courante. Pour ce faire, on creuse un puits de 60m de profondeur, et avant même que ce travail ne se termine, on entame la construction d’un plus grand club-house. Le petit clin d’œil amusant ici, c’est que le bois qui est utilisé  pour le construire provient des caisses dans lesquelles les voitures russes de la marque Moskvitch Scaldia transitent vers la Belgique. Commence aussi la construction du premier « vrai » sanitaire avec de vrais WC avec chasses d’eau.   Creusement de la fosse sceptique, coulage de la plaque de béton, François n’est jamais loin pour donner un… grand coup de main.
Vient maintenant le temps de pourvoir chaque emplacement d’électricité. Un travail gigantesque ! Il faut que tout soit parfait car par la suite, il sera très difficile de déceler les erreurs. Contact est pris avec Robert Lambrechts et on décide de d’abord bien étudier l’installation réalisée à Ossendrecht car elle quasi identique à celle dont à besoin à Meerbeek. Mais, suite au manque de temps et à la pression des campeurs, à l’exception d’informations sur le raccordement de 4 compteurs par borne, on n’obtient pas beaucoup d’éléments. Arrivent les grosses bobines de câble, mais toujours pas d’électricien. François devient « chef de chantier » et aidé par l’un et l’autre, il entame ce travail de pionnier. Le raccordement est confié exclusivement à François qui en assume donc seule la responsabilité. A la fin du chantier, Vinçotte a tout vérifié et a tout validé.
Il faut maintenant placer une palissade en béton tout autour de terrain. C’est probablement l’aménagent le plus lourd à réaliser. A aucun moment François ne s’éloigne des travaux, car bien que de nombreux aidants participent, beaucoup parmi eux sont quelque peu « maladroits » par manque d’expérience. Il faut éviter à tout prix les accidents de travail.
J’ai dressé ici une liste anecdotique de certains travaux réalisés, et j’en ai omis bien d’autres comme par exemple la construction de la piscine.
Les gens de ce temps là sont prêts à travailler durement pendant leur temps libre, en sus de leurs jobs respectifs, au-delà parfois de leur fatigue, pour atteindre cet idéal naturiste. J’en viens donc au sens même du présent texte : François incarne cet idéal. A cette époque il est aussi le chef de chantier idéologique. Il ne travaille pas uniquement de ses deux mains, il ne supervise pas uniquement les travaux et ne  règle pas uniquement les problèmes administratifs, mais il a une vision des choses. C’est cette vision qui est à la base de la création d’Hélios. C’est aussi une confiance à toute épreuve dans le naturisme, avant comme maintenant. Pour tout cela bravo.
Mais attention, pas d’homme fort, sans femme forte à ses côtés. Si Mariette n’avait pas soutenu son mari pendant toutes ces années, si elle ne l’avait pas poussé à continuer sa mission, cela ne se serait jamais passé comme cela. Les enfants Borgers aussi ont apporté leur pierre à l’édifice en se chargeant  plus d’une fois durant leur jeunesse de l’une ou l’autre tâche.
Une récente étude, réalisée par un de nos membres, prouve que François n’a pas tort quand il affirme que le naturisme est loin d’être mort, mais qu’au contraire un brillant avenir lui est promis. En effet,  dans notre petite Belgique, pas moins de 350.000 ( !!) personnes sont membres d’une organisation naturiste.

La direction d’Athena et les différents  acteurs de terrain ont pour challenge d’adapter les terrains existants aux aspirations du naturiste moderne.
Texte et photos : Walter ; Traduction : Brigitte


"De warme winkel" opnieuw in Belgë

De warme winkel, het theatergezelschap van en met Jeroen de Man, speelt dit najaar opnieuw enkele voorstellingen in onze buurt. Op 10 en 11 oktober zijn er voorstellingen in het Kaaitheater te Brussel, op 6 en 7 november staan ze op het podium van het STUK in Leuven. Voor meer info en tickets zie onderstaande link.


Cet automne, ‘De warme winkel’, le groupe de théatre avec Jeroen De Man, joue plusieurs fois en Belgique. Le 10 et 11 octobre il font des performances au ‘Kaaitheater’ à Bruxelles, le 6 et 7 novembre ont les trouve sur le podium du centre culturel STUK à Louvain. Plus d’information et tickets par le lien ci-dessous.



nieuw televisietoestel op helios / nouvelle télévision à helios

Aan alle voetballiefhebbers, wielerfanaten, tennisfans, en andere sportievelingen. We hebben een nieuw breedbeeld (schermdiagonaal 102 cm) televisietoestel in het clubhuis geïnstalleerd. Iedereen welkom op helios, waar je geen moment van je favoriete sport meer hoeft te missen.





A tout les amateurs de football, amants de cyclisme, fans de tennis & autres amateurs de sport. On a installé une nouvelle télévision avec large écran (diamètre de l’écran 102 cm) dans notre clubhouse. Tou(te)s bienvenue(e)s à helios, ou on ne rate aucun moment de son sport préferé.


zwembad helios / piscine helios

Gezocht : enkele moedige zwemmers om het zwembad voor het seizoen 2014 te openen (watertemperatuur 18°C).


On cherche : quelques nageurs courageux pour ouvrir la piscine pour la saison 2014 (température de l'eau 18°C).

Werkweekends voorjaar 2014

Op 15 & 16 maart en 26 & 27 april hebben we op helios onze eerste werkweekends gehouden. Dankzij het uitzonderlijk mooie en zachte weer sinds begin maart werd er ook al voor het eerste werkweekend een heel pak werk verzet. Heel wat bezoekersterreintjes en ook de omgeving van het clubhouse werden al opgeruimd. Aan dorre bladeren echter nooit enig gebrek op helios, en het eerste werkweekend werd dan ook ongeveer helemaal besteed aan het bijeenvegen, verzamelen en wegvoeren hiervan. Er werd ook gestart met de voorbereidende werken aan het ‘oude’ sanitair, om waterinsijpeling in de muur achter de douches te vermijden werd de buitenmuur met een waterwerend product behandeld.





Het tweede werkweekend was opnieuw zacht en gelukkig ook droog, zodat er opnieuw heel wat werk verzet werd op het terrein. Tijdens het weekend hebben we een krachtige hakselaar gehuurd, die heeft het hele weekend onafgebroken gedraaid, waardoor we alle snoeihout op het terrein en de parking hebben kunnen verwerken. Jef heeft op de parking vlakbij de ingang van het terrein een nieuwe betonplaat aangelegd, hierop zullen de vier afvalcontainers geplaatst worden. Er werd ook verder gewerkt aan het ‘oude’ sanitair, alle tegels en het pleisterwerk achter de douches werden verwijderd. Deze muur kan nu verder opdrogen, om later verder afgewerkt te worden zodat twee nieuwe douches geïnstalleerd kunnen worden. Een grote afvalcontainer werd op het terrein geplaatst, het rommelhok werd gedeeltelijk leeggemaakt en de polytent verder opgeruimd. De terrastafels en stoelen werden afgewassen en samen met de parasols op het terras voor het clubhuis geïnstalleerd, zodat we intussen helemaal klaarstaan voor een nieuw en succesvol seizoen.






Onze keukenploegen hebben ons tijdens beide weekends ook weer flink verwend. Marylène en haar kookploeg hebben ons in maart getrakteerd op een heerlijk bretoens stoofpotje met kip en een gebraden appel als dessert. Luc, met hulp van Michèle, zorgde in april voor een lekker pastabuffet een een dessertje met aardbei en ijs.





Een ‘dikke merçi’ aan allen die zich tijdens beide weekends volop ingezet hebben.

Mark

Moestuin / Potager

Een droom is werkelijkheid geworden.

In heb altijd in Brussel gewoond, en sinds vele jaren droom ik van een moestuin. Na een ongelukkige poging, dacht ik eraan om er eventueel een in Meerbeek aan te leggen. Dit idee is gegroeid want ook andere Brusselaars die geen direct contact hadden met de grond, hebben het concept gesteund.

Een toelating, een plaats: een grote, vrije weide, en drie koppels die vastbesloten waren om de grond te bewerken. En niet zomaar, want elke perceeltje werd afgemeten et de wegen opgekuist.

Het was duidelijk dat deze aarde, vol met steentjes en vrij vochtig, bemest moest worden. Het toeval wil dat er tegelijkertijd aan gedacht werd om het huishoudelijk groenafval te composteren. De afvalcontainer (*) aan de ingang van het terrein was in het hoogseizoen altijd overvol en onwelriekend. Composteren bood dus een oplossing: een derde minder aan afval, en meteen ook welkome meststof voor onze plotjes.

We hebben uiteraard een beetje aangemodderd en naar de raad van velen te luisteren, de plantjes gezocht. Om te rusten een kleine ruimte aan de voet van de ‘vruchtbaarheidstotem’ voorzien, een idee van onze voorzitter die van symbolen houdt.

We hebben moeten kampen tegen horden naaktslakken en onze aanplantingen werden verslonden door konijnen. Nu planten we aardappelen, eten we courgettes en pompoenen in het seizoen, oogsten we aardbeien en bonen… alles gaat fijn. Dit succes heeft anderen verleid zijn tot het avontuur, want dit jaar zijn er vier nieuwe koppels die met ons meedoen.

Welkom en veel geluk aan al de nieuwe boeren, Martin en Riet, Patje en Jerry, Jacqueline en Ive, en Martine.

We zullen onze aardappeltjes uitwisselen… die van Meerbeek.

(*) Sinds we overgegaan zijn tot het selecteren van het afval, werd de grote container vervangen door vier aparte containers, één voor glas en PMD, twee voor restafval.

Brigitte





Un rêve se réalise

J’habite Bruxelles depuis toujours et voilà des années que je rêve d’un potager. Après une tentative malheureuse, j’ai pensé à la possibilité d’en faire un à Meerbeek. L’idée a fait son chemin, car d’autres bruxellois, en manque de contact direct avec la terre, s’y sont associés.

Une autorisation,  un lieu : la grande prairie libre de toute occupation, et nous voilà a trois couples décidés à retourner la terre; pas n’importe comment, chaque parcelle a été mesurée et les chemins aménagés.

Pas de doutes, il fallait engraisser cette terre, pleine de cailloux et fort humide. Heureusement, dans la foulée on avait pensé à composter les déchets ménagers. Depuis toujours, le container poubelle * à l’entrée du terrain était, en saison, débordant et malodorant. Composter était une solution : un tiers de déchets en moins et un engrais précieux pour enrichir notre petit lopin.

Bien sûr on a pataugé un peu, écouté de nombreux conseils, reçu des plants, aménagé un petit espace repos au pied du “totem de la fertilité” une idée de notre président qui aime les symboles.

On s’est battus contre des hordes de limaces, on s’est fait dévorer nos plantations par les lapins et depuis on plante des pommes de terre, on mange des courgettes et des potirons en saison, on récolte des fraises et des haricots.... que du bonheur. Au point que d’autres ont été tentés par l’aventure, car cette année quatre nouveaux couples sont venus se joindre à nous.

Bienvenue et bonne chance à tous les nouveaux agriculteurs, Martin et Riet, Patje et Jerry, Jaqueline et Ive et Martine

On s’échangera nos patates.... de Meerbeek.

* depuis on a adopté le tri des déchets, le container est remplacé par une petite bulle à verre, un bac ‘PMD’ et deux pour les poubelles.

Brigitte







woordje van de voorzitter , mot du président

Hoge bomen vangen veel wind

Jacqueline heeft me op een dag gezegd dat het feit van voorzitter te zijn in onze gemeenschap, in ons woud, net zoveel betekent als de top zijn van de hoogste boom, diegene die alle wind opvangt.

In de wind staan, dat is een plezier zolang er geen storm of windhoos is. Gans bovenaan staan, laat toe om de horizon te onderzoeken, zien of alles rustig en zonder gevaren is, en de donkere wolken zien aankomen die soms een storm aankondigen.

Zonder in de karikaturen te vervallen, toch is het zo dat onze verre voorouders zich in de hoogste takken van de bomen verschuilden, weg van de gevaren en zekere roofdieren. Maar enkele honderdduizenden jaren later verkiest men in onze beschaving om de voeten goed op de grond te hebben. Wat een formidabel avontuur, de geschiedenis van onze mensheid, altijd op zoek naar vooruitgang en nieuwe technologieën. Er is geen limiet. Alles is mogelijk, en we gaan nog voor verrassingen staan in de toekomst.

Wat ons betreft, de weinige onverzettelijke naturisten, wij houden ervan om vredig in ons woud te leven, genietend van de eenvoudige momenten die de natuur ons biedt op het ritme van de seizoensgebonden veranderingen. Wat we het meest appreciëren blijft de herbronning: de lente, dan de zomer met de warmte van de zonnestralen die ons de vitaminen biedt die we anders missen.

Dit jaar vieren we de 45ste verjaardag van Helios, en het is goed eraan te herinneren dat in 1969, de voorlopers bij de eersten waren om gestalte te geven aan de opkomende stroming in een tijdperk van vrijheid van naturisme en ontluiking die de maatschappij ons bood na eeuwen van puritanisme.

Herinner je “Les Gendarmes à Saint-Tropez” waarin enkele naturisten de wacht hielden in de bomen om hun gelijken te verdedigen tegen elk gevaar van buitenuit.

Wij hebben het geluk van François en Mariette in onze gemeenschap te hebben; zij behoren tot de stichters van onze club. François heeft zojuist zijn 80ste verjaardag gevierd, in alle lichtheid, alsof de tijd geen vat op hem had. Zijn heldere en doordringende blik doet me begrijpen dat samen iets opbouwen niet altijd van een leien dakje verliep. Ondanks de belangrijkste obstakels, moet het respect voor de andere bewaard blijven, elkeen met zijn eigen karakter, persoonlijkheid en waarheid.

Dit alles om te zeggen dat ik me niet zo eenzaam voel boven in de bomen. Vandaag voel ik als voorzitter alle steun van de ouderen, minder ouderen en nieuwe leden die zo’n positieve energie overdragen dat het mogelijk is dat ons woud nog 45 jaren of meer zal kunnen leven.


Marc




Etre dans le vent

Jacqueline m’a dit un jour qu’ être président dans notre communauté, au sein de notre bois,  c’est  être au sommet de l’arbre le plus haut et  recevoir tout le vent.
Ëtre dans le vent; quel bonheur tant que ce n’est pas une tornade ou un tourbillon. Etre là-haut c’est pouvoir scruter l’horizon, voir si tout paraît serein et sans danger et observer les nuages sombres qui annoncent quelquefois la tempête.

Sans tomber dans la caricature, nos lointains ascendants se réfugiaient aussi dans les branches des arbres, très haut,  à l’abri des périls et de certains prédateurs. Mais quelques  centaines de milliers d’années plus tard notre civilisation a préféré avoir les pieds bien ancrés sur terre. Quelle formidable aventure, l’histoire de notre humanité  toujours à la quête d’évolution et de nouvelles technologies.  Il n’y a pas de limite. Tout est possible et le futur annonce encore bien de surprises.
Quant à nous,  les quelques irréductibles naturistes, nous aimons  vivre paisiblement dans notre bois,  jouissant des moments simples que nous offre la nature au rythme des variations saisonnières. Celles que nous apprécions  le plus  reste le renouveau : le printemps, puis l’été avec la chaleur des rayons du soleil qui nous procure les  vitamines dont nous manquons.

Cette année, nous fêtons les 45 ans d’Helios, et il est bon de se souvenir qu’en 1969, les précurseurs étaient parmis les premiers à dynamiser la vague naissante d’une ère de liberté  de naturisme et d’épanouissement que nous offrait la société après des siècles  de puritanisme.

Souvenez vous des “Gendarmes à St-Tropez” où certains naturistes  faisaient le guêt dans les arbres pour protéger leurs semblables de tout danger  venant de l’extérieur.

Nous avons la chance d’avoir dans  notre communauté François et Mariette qui sont parmis les  bâtisseurs de notre club. François vient de fêter ses 80 ans, tout en légèreté comme si le temps n’avait pas d’emprise sur lui. Son regard clair et perçant, me fait comprendre que bâtir et construire ensemble n’était pas toujours une tâche facile. Malgré  les obstacles le plus important  reste de conserver l’estime de l’autre,  chacun avec son caractère, sa personnalité et sa vérité.

Tout ça me fait dire que je ne me sens pas si seul au sommet et l’arbre. Aujourd’hui en tant que président  je ressens tout le soutien des  anciens, des moins anciens et des nouveaux membres qui donnent une telle énergie positive qu’il semble possible que notre bois continue à vivre encore 45 ans  et même plus.



Marc

nieuwjaarsreceptie / réception du nouvel-an

Zondag 19 januari was een mooie en zonnige dag, perfect om ons gerenoveerde clubhouse tijdens de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie in te huldigen.
Naar goede gewoonte op helios, was er een ongelooflijk en vaak verrassend aanbod van zoute en zoete hapjes, en stonden de bubbels fris om het glas te heffen op het nieuwe jaar.
De receptie werd geopend met de traditionele nieuwjaarsspeeches van onze voorzitter en Paul Lambrechts. Marc kwam nog eens terug op de prettige, maar ook mindere momenten tijdens het vorige seizoen. Omdat we vorig seizoen ingezet hebben met een nieuw bestuur en terreinbeheerder, is niet alles steeds vlot verlopen, en zijn er soms inschattings- en communicatiefouten gemaakt, maar we leren van onze fouten, en beloven in elk geval  onze volledige inzet voor het volgende seizoen. Paul herrinnerde ons eraan dat het voorbije jaar voor Athena niet altijd even makkelijk is verlopen, maar vertelde ook dat hij vele positive reacties gekregen heeft over het warme en gastvrije onthaal op helios, en beloofde alle steun om het terrein en de werking ervan in 2014 optimaal te blijven verzorgen. Hierna hebben we allen het glas geheven op een warm, zonnig en succesvol 2014. Dit nieuwe seizoen belooft alleszins verschillende nieuwigheden waardoor we de werking, sfeer en dynamiek op helios nog kunnen verbeteren.






C’est lors d’une belle journée ensoleillée, celle du dimanche 19 janvier et dans un Club House complètement rénové que s’est tenu notre traditionnelle réception de Nouvel-an. 
Comme le veut l’usage à Helios, il y avait une abondance de petits plats tant salés que sucrés pour accompagner dignement le verre de bulles fraîches offert pour l’occassion.
La réception a débuté par les speeches du président suivi de celui de Paul Lambrechs. Marc a rappelé les bons et les moins bons moments de la saison passée. Tout n’a pas toujours été évident pour la nouvelle équipe, il y a eu des ereurs et des fautes de communication, mais nous apprenons par l’expérience et sommes prêt a nous investir pleinement pour la prochaine saison. Paul a parlé de l’année écoulée qui n’ a pas été simple pour Athéna puis il a insisté sur les nombreuses réactions positives dues à l’accueil amical et chaleureux  à Hélios, et nous a assuré de son soutien pour l’année à venir. Et, on a pu boire au succès de cette année 2014, cette  saison qui d’ores et déjà s’annonce innovante avec l’objectif d’améliorer l’entretien, l’ambiance et la dynamique sur le terrain.






We blijven ons dit jaar inzetten om het iedereen zo goed als mogelijk naar de zin te maken, de talrijke opkomst en de warme en enthousiaste sfeer tijdens de nieuwjaarreceptie stemmen ons in elk geval erg hoopvol voor het komende seizoen. Hartelijke dank aan alle aanwezigen.

Brigitte, Hugo, Marc ,Mark, Martine, Marylène


Nous serons attentif au bien-être de tous, les nombreuses personnes présentes et l’enthousiame manifesté lors de cette réception  apportent l’espoir d’une nouvelle saison exceptionnelle. Merci de tout coeur à ceux qui sont venus. 

Brigitte, Hugo, Marc ,Mark, Martine, Marylène


tekst / texte Mark ; fotos / photo's Staf & Mark

renovatie clubhouse / rénovation du club-house

Op zaterdag 16 november, het eerste weekend na het tweede werkweekend dit najaar, werd na veelvuldig plannen en discussiëren gestart met de renovatie van ons clubhuis. Om ruimte te maken werden de zitbanken, tafels en stoelen in de polytent gestockeerd. De koelkasten in de bar werden leeggemaakt en verplaatst, glazen naar de keuken verhuisd. Omdat we de bar ruimer en praktischer wilden maken, werd de tapinstallatie verwijderd, de diepvrieskoffer vervangen door een vrieskast, hierdoor hebben we heel wat extra ruimte kunnen vrijmaken voor nieuwe kastjes en werkbladen. Muren en plafond in de bar kregen al snel een nieuw fris kleurtje.

C’est le samedi 16 novembre, après d’âpres discutions pour la planification des travaux que la rénovation de notre local a pu commencer.
Pour dégager les lieux , les bancs, les tables et les chaises ont été déplacées dans la bulle, les frigos vidés, les verres stockés provisoirement dans la cuisine, les pompes à bières démontées, les congélateurs déplacés ....un bel espace pour installer de nouvelles armoires dans le bar et démarrer le chantier de peinture.  Les murs et le plafond du bar ont rapidement changé de couleur.




Verborgen schatten achter de plint van de bar ...
Trésors cachés derrière la plinthe du bar ...
 



De voorbereidingen in het clubhuis zelf waren al wat complexer, door de vrij donkere en sterk contrasterende kleuren die daar gebuikt werden, waren we verplicht verschillende lagen primer aan te brengen, en zelfs de tekeningen op de muren helemaal af te schuren. Het schilderen van muren, ramen en deuren in een heldere en frisse tint ging daarna echter verrassend vlot. Voor de mooie rode kleur op de balken was heel wat meer acrobatie nodig. Met de nieuwe gordijnen werd tenslotte na een goeie maand flink doorwerken de ‘finishing touch’ gegeven.

Par contre la préparation de la salle s’annonçait plus difficile; pour effacer les décors précédents et uniformiser  les murs, les portes et les fenêtres  une bonne couche de primaire s’imposait partout. Ensuite la peinture devient un jeu d’enfant, un peu acrobatique lorsqu’il a fallut grimper dans les structures pour les peindre en rouge. En touche finale, les nouveaux rideaux ont signé la fin d’un bon mois d’intense activité.






Het eindresultaat kan op heel wat bijval rekenen, het lokaal is nu heel wat helderder dan voorheen, wat een ruimere indruk geeft. De rode kleuraccenten zorgen voor daarbij voor een warme, volgens sommigen zelfs romantische, toets.

Le résultat est époustouflant, le local est bien plus clair et spacieux,  le rouge donne une touche chaleureuse et même romantique,  selon certains.





Nogmaals heel erg bedankt aan iedereen die zich hiervoor ingezet heeft ; Brigitte, Marc, Mark, Martine, Marylène, Michèle, Patje en Paul.

Encore un grand merçi à tous ceux qui ont participés; Brigitte, Marc, Mark, Martine, Marylène, Michèle, Patje et Paul.



tekst & fotos ; texte & photo's Mark